MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Hüzün...
Otranto

Hüzün...








Kalemim kýrýlmaktan yorgun düþeli
Çýkmaz sokaða gizlendi
Aþkýn en dar mahallesinden geçerken
Duvarda asýlý kalan yazý beni kendine çekti
Hüzün aslýnda hiç silinmedi


Baþka kýlýfa büründü belki
Belki de yalnýzlýðýn arkasýna sindi
Silinmeye yakýn durunca ruhun isi
Yine þiirin en ince yerine yazdýrdý kendini


Aþka yaslandý
Yasa bulandý
Rayýn üstüne baðlayýp düþüncesi ise yakalattý
Oysa ne suçluydu
Ne suça azmettiren
Çýkmaz sokaktan sonra aþkýn hapsine adýna yazdý


Sevmeme vurulan damga
Boynumda asýlý kaldý
Ayaðýmýn altýndan çekildi sehpa
Düþmeme ramak kala
Hüznün kemendi takýldý aklýma
Ben ölmekle bir derdim hüzün
Öyleyse ölmeden buruþmamalý yüzüm


Yani ölmedim daha
Ýçimi ýsýtan düþüncelerden
Beynimi yakan hayata
Onunla beraber sayacaðým
Üç beþ küfürüm var hala


Beni anlamadý mesela
Olmadýk yerde yere düþürdü zamaný
Üstüne tozdan ev yaptý
Düþünmedi rüzgâr ondan kuvvetli
Sesini duyurup da toza üfler giderdi


Yine onun hikâyesine býraktý kalemim kendini
O anlattýkça hüzün çalýnacak bir beste gibi
Ha en sevdiðin þarkýnýn en yazýk nakaratýnýn esi
Ha en sevgilinin seni býrakýp giderken acýttýðý yüreði




ÝSTANBUL e...





Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.