Vurun yedi yerinden þiiri Yedi yerden kan sýzarsa düþer defterden An durduðunda zamana yapýþýr sessizliði Yazaný üzdüðünde herkes vurmalý þiiri
Ben az önce delik deþik ettim birini Biri düþüncemin kýyýsýna yaklaþýr oldu Uyudum Yumdum gözümü onu orda unuttum Sonra fark ettim ki kendini öldürdüðümü bilmiyor Birkaç dizeyle bildirmeliyim Canýmý sýkarsa bunu da öldürmeliyim
Kalk diyorum Ýþe bak oturuyor hala Beni tanýmamýþ Bir o anlamamýþ gözüm kara Gerçekten siyahtýr hani Öyle dönüp kör olmasýna da gerek yok Bakýnca þah damarýný görürüm i mgelerin Redife seslenen kafiyenin uygunluðunu Bu sekizlikteki serbestliði
Aslýnda serbest býrakýlmamalý o Aldýmý baþýný gidiyor Kendi kanamasýnda kimi kanatsa umurunda olmuyor Ta ki fark edene kadar Sabrýn taþtýðýnda hani Kelimeler bebek gibi büzüldüðünde gözünün önünde Aradýðýn sözcük dar geldiðinde Ýþte o an bilirsin þiirin seni esir aldýðýný Esarete hareketlenir elin Yazarsýn ayýrýrsýn dizeleri Satýr aralarýnda kaybolursun
Kayboldum Geçenlerde baþka bir þairin dizesinde buldum kendimi “Ýpi kopmuþ zamanlar” Ve “zemherinin son yüz metresi” Aldým haberimi Az kalmýþ demek ki Demek ki koþacak kadar heyecan verici Sen burada dur þiir Yükün aðýr Ya da istersen kendini vur Gidiyorum kalemim yanýmda elimden sýzar nur
ÝSTANBUL e...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Otranto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.