dünlüðe yazýlmýþ karanfiller kurudu örttü üstünü o meþhum akþamlarýyla an kara
kahvehanelerin hatýrý bitti emeklilerin elinde kaldý piþpirik kaðýtlarý ve çözülmemiþ bulmacalarý çocuklar karasýna saklandý aklandý beyazý buruþtur at
aðzýmýn kýyýsýna vurdu yüzlerce söz üzerine dökecek bi avuç bile yoktu göðüm meþrebince vuruyor fikrim dimaðýma erince eriyor merasimde hüzün
kaç gön geldi sýrtýna geçtiði lacivert katýyla arýnma ve yunma merasimine yüzlerini getiremiyorum sözlerimin önüne oyula oyula boþaltýlmýþ içinde tütsüden ve külden varolan gölge bekledik milyonlarca kadýn ve adam siyah fiyonklardan fýrladýk delik ayakkabýlardan korkulardan iri kehribar tesbihle
karla karýþýk yaðmur yaðýyor tutanaða geçiyor acýlar peþpeþe
Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.