bi ben öldüm çiçek üstüne çiçeðe durdu tüm aðaçlar
kefenimin yakasýnda kiraz çiçeði tanýsýn diye beni babam
perdeleri kapatmayýn diye tembihliyim kapýlarý ardýna kadar açýk tutun girer olur ki tepeden týrnaða kýrlangýç melekler
bahar geliyor yapraklarda dize dize þiirler bi kaç ölgün ayný sayfada dolaþýyor akasyalar baþlarýnda zil zurna sarhoþ
ne oluyosa ölümden yana dingin halkalanýyor sularda
bu þehrin kenar mahallesi yok ne kadar kýyýysan o kadar akþamsefasý gelenin gidenin çok aðlayanlar dinlenmek için katýksýz sessizlik arayanlar dökenler içlerini dýþlarýný dayayýp döþeyenler ellerini ayaklarýný ve yüzlerini üçer kez yýkayanlar mesh edenler baþlarýný serinleyenler acýya karþý
ilkin kendini ehlileþtiriyor insan otuzüç kere sýðýnýyor þeytanýn þerrinden yürürken avunuyor arka cepte hazýr dürülü tertemiz mendil gibi otururken göðün bütün yaðmurlarý ona akýyor durup dururken dilini deðiþtiriyor hiç bilmediði yaþla karýþtýrýyor koyu karanlýkla harmanlýyor sarýyor seccadeye uyuþana dek
sesimi kesiyorum boydan kesiyorum saat sabah yedi buçuk ajans geçiyor kuþlar geçiyor zaman geçiyor þimdi deðil sonra geçiyor uðuldayarak kuruyor kitap arasýnda çiçek safrada somun kýr
üzülürüm sonra
Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.