ne ellerim yorulur ne kaðýt, ne de kalem ve dalgalar durulur durulur çýlgýn nehir elveda sana elem hayallerim elveda
çünki rüyalarýmdýr beni aþka baðlayan belki bir gün sorulur hesabý mutsuzluðun ama yine yalnýzdýr yapayalnýzdýr þair kurtulmuþtur aðlayan...
ve bir çiçek kaybolur en kuytu köþesinde koyu umutsuzluðun tükenir bende þehir belki de zamansýzdýr bitmek bilmeyen çilem her ne olursa olsun yurdunda susuzluðun bir karanfil vurulur elleri yüreðinde sessiz derin bir veda ve sonra çekip gider kulaðýmda duyulur titreyiþ dolu seda elveda sana þair ey karanfil! elveda...
Mehmet Fatih .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Fatih Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.