Yardan ayrı kaldım da...

yardan ayrý kaldým da yar;
söyleyeyim
bir þeyler var
þeyler var
kýmýldamaz kýlý kimsenin
benim içim yanar...

tutunan daðýmdýr, yýldýzýmdýr
tutunan son mevsimdir sonbahar
týkanýr boðazýna sevdanýn günahkarlýðým
benden sen koparsýn
herkesten birþey kopar

gece bir tek masumdur
gürültüsüyle daðdaðasýyla
benim kadar
sýrf bu yüzden
yüzünü güneþe ver de git
kalýrsan aðýrlamaya yerim yok
yenim dar

kim kaybetmiþ ki bu düðümü
bulduðumda benim sanýrlar
oysa içimde tohumlar çekilir
içimde ukbaya hasret devþirir tohumlar...

belki bu
anlatýlmasý güç bir muamma
deðil amma
ben anlatamam
sen anlayamazsýn
onlar
anlayamazlar...

dem’den....


Mehmet Fatih
Sosyal Medyada Paylaşın: