Siyah Naylon Poşet

Düz çizgili bir defterim,
Sürekli biten bir kalemim,
Naime’nin sevdiði peynir, ekmeðim,
Ve en güzel anýlarýmý taþýdýðým,
Siyah, naylon poþetim...

Henüz üzülmeyi,kalemim kaybolduðunda ki büyüklükte sanýyordum.
Mutluluðu yenisini aldýðýmda..

Kýrgýnlýðý, oyuna dahil edilmediðim büyüklükte sanýyordum.
Barýþmayý, çikolatayý paylaþtýðýmda...

Özlemeyi, üç aylýk yaz uzaklýðýnda sanýyordum.
Kavuþmayý, okul kapýsýndan giriþte...

Vefanýn,küçücük yüreklerde ömre sýðdýrýlacaðýný düþlerdim
Vefasýzlýðý bilmedim...

Saçlarýmý Naime’nin saçlarý kadar uzayýnca seviyordum.

Ekmeðimin haftada bir kez salçayla buluþmasý gibiydi kavuþmamýz

Turkuaz gökyüzünü seyrederken, bulutlardan þekillere gülümserdik

Gözyaþlarýný hatýrlarým bide,
Kýþýn üþüyen yanaklarda...

Gülümsemek ne kolaydý o zamanlarda

Herþeyi nasýlda sýðdýrýrdýk o küçük siyah naylona...

Aybüke (Siyah Naylon Poþet)

Sosyal Medyada Paylaşın: