Hiçler Kervanı

Bir gün daha gitti ömürden
Kimi evlerin çatýlarýna,yüreklere,
Bahar tohumlarýný býraktý
Kapalý kapýlar kapýlarýný
Var oluþlara kucak açarken
Çiçekleri, sevinç, mutluluk..oldu

Kimi evlerin çatýlarýna, yüreklere
Cam kýrýklarý olup can acýttý, can yaktý
Hüzünleri, ayrýlýklarý, sefaleti..
Yok oluþlarý ilmek ilmek iþledi..
Hazan yapraklarý kabuk dökerken
Gözler pýnar deryasýn da eridi

Kader herkesi bir þekilde aðýna alýp
Duvarlarý ilmek ilmek kozalarla ördü

Ýnsanlar,
Kabullendiklerinden mi,
Çaresizlikten mi?
Ýþine öyle geldiði için mi?
Bilinmez ama
Garip varlýklar nasiplerine düþen payý
Mizan var mý yok mu? diye hiç düþünmeden
Kabuklarýnýn derinliklerinde sessizce
Sarýp sarmalar oldular...

Çatlaklar ince ince sýzýntý versede
Yürekleri hissetmiyor hiç bir oluþumu

Aðlayan, çýrpýnan can çekiþen yürekler
Dört duvar içinde ki yalnýzlýðýn deminde
Kader diyip hoyratça boyun büküyor ki
Sonun da
Sessiz çýðlýklarý boðazlar da tutuklu kalýrken
Nefes alýþlarýmýza her geçen gün biraz daha paha biçiliyor

Ve derken bir bakýyorsunuz ki
Hasta hücreleri kurtcuklar ele geçirirken
Ruhlar kaskatý kesilip donuyor
Gönüller yýkýlýp viran oluyor
Yürekler can alýcý yaralarla susuyor

Ýstesek de istemesek de dünyaya geldik
Ve gün gelecek her canlý öyle yada böyle
Hiçler kervanýna katýlacak

Eðrisiyle doðrusuyla
Acýsýyla, tatlýsýyla
Yok oluþ ve var oluþla
Bu hayat bizim
Öyleyse,
Bizim olan bu hayatta
Kini, nefreti, ihaneti, riyakarlýðý, saltanatý...
Bir kenara býrakýp,
Sevinçlere, mutluluklara, huzura sevgiye...
Umutlarýn gölgesinde dirilerek, direnerek
Býkýp usanmadan yeniden yeniden
Sarýp sarmayalalým kucak açalým

01.03.2016 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: