Suskun Düşkün Gönlüm

Ruhumun
Dinmeyen yaralarýnýn
Derinliklerinde
Aylar var ki gidip geliyorum
Öyle çok acýlar, sevinçler
Hapsedilip kundaklanmýþ ki
Saðnak yaðmurlar yaðýyor
Gel gitler sanki çalar saat
Beyinim de ruhum da
Her an, her dakika, her saat baþý
Zamansýz çalýyor

Bakýyorum da onca yükle
Farketmeden
Hayatýn çýkmaz yollarýnda
Ne çok yol katletmiþim
Küfemi
Ne çok doldurup boþaltmýþým
Hiç düþünmemiþim
Öyle böyle derken gün gelir
Yürek aðlar, kalp yorulursa
Gönül senden hesap sorar

ki

Sen o gün geldiginde
Cevap vermek þöyle dursun
Boynunun bükülmesine
Omuzlarýnýn düþmesine,
Gözlerini kaldýrmaya bile
Cesaret edemeden
Baþýn önünde
Tüm ezikliðinle,
Yok oluþluðunla
Yalnýzca susarsýn!..

Þimdi daha iyi anlýyorum
Kahveyi, çayý neden
Þekersiz çok sevdiðimi
Ruhumun kalabalýk arasýnda
Neden köþe kapmaca oynadýðýný
Neden yalnýzlýðý tercih edip
Kuytu köþelere sýðýndýðýmý
Ruhum, yüreðim, gönlüm
Gelen gidenin attýðý taþlar yüzünden
Kör kuyularý mesken tutmuþ meðer
Ben ise
Her defasýnda
Eyvallah demiþim

Þimdilerde geç kalýnmýþ
Ne ahlar, vahlar,
Ne verilen binbir vaatler
Ne dilenen özürler..
Kar ediyor
Suskun, düþkün Gönlüme!..

Kuytu bir köþede
Yalnýzlýða mahkum edip
Kendi ellerimle susturduðum
Ruhum, Yüreðim, Gönlüm!
Ölüme sessiz sedasýz
Her geçen gün
Bir adým daha yaklaþýrken
Ben sadece
Bir baþkasýnýn hayatýna bakar gibi
Kendi hayatýma seyirci kalýp
An ben an!..
Yabancýlaþýyorum!..
Suskun
Düþkün
Bi çare
GÖNLÜM DE!..

11.03.2016 ANKARA P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: