Yalnýzlýkta Kar
Bütün gece uyuyamadý.
Sabaha kadar kar yaðýþýný izledi.
Milyonlarca ikizleri olan
Ama bir birine hiç benzemeyen.
Milyonlarca dostu olan
Ama kalabalýðýn içinde
Yalnýzlýða mahkum kar tanelerini izledi.
Beyaz örtü kalýnlaþtýkça
Yalnýzlýk battaniyesi daha sýký sardý onu.
Battaniye dediðin ýsýtýrdý ama
Üþütüyordu bu sisli kalbini.
Güneþ doðmak bilmiyordu.
Ruhu yalnýzlýða dayanamýyor
Çýkmak için yalvarýyordu.
Tutunacak hiç kimsesi yoktu
Kendisi kadar karanlýk,
Kendisi kadar üþümüþ,
Kendisi kadar yalnýz olan
Sokaða baktý.
Sokak ile paylaþmak istedi yalnýzlýðýný.
Siyah paltosunu giydi,
Kendini sokaða salýverdi.
Sonsuz beyaz bir kar denizinde
Siyah bir leke gibi gezindi.
m.öztürk