gülümseyen gözleri vardý
son gördüðümde
yaþamýn her hangi bir yerinde
iyisi kötüsüyle
yazýlmýþ bir roman gibi
kaderini yüklenmiþ bulutlar gibi
yine de gülümsüyordu
oysa
alýþkýndý acýlara
sanki her an aðlamaya hazýr gibi
kimin nesiydi
ýrký
dili
dini önemsizdi
o bir insandý
yüreðinde sevgiyi
umudu
hoþgörüyü büyütürdü evlat gibi
emperyalizm için
ben sen o
önemsiz
onlar siz biz
sýradan insanlarýz hepimiz
biziz hedef
katil de biziz
kurban da biz
parçalanan insanlýktý aslýnda
darmadaðýnýk
kaderleri
kederleri
birbirine karýþmýþ bedenleri
parçalanmýþtý bedeni
oysa
alýþkýndý acýlara
yazýlmýþ bir roman gibi
kaderini yüklenmiþ bulutlar gibi
onu son gördüðümde
gülümsüyordu gözleri
bulutlar yüklenmiþti bilmem ki neden
buðulu bakýþlarý
sanki her an aðlamaya hazýr gibi ...
Mert Yiðitcan
15 mart 2016 / istanbul