Bir çocuk gülüþü törpüleniyor kimsesizliðimden yine sarýldým kaleme satýrlarým eðik kelimeler muamma dört duvar yalnýzlýðý örseliyor ruhumu bu sessizlik intihar gibi kesiyor soluksuz nefesimi yine soðuk bir mart gecesi yine ucuz bir mum alevi gibi üþüyor yüreðim
bir yemin örterken kalleþce üzerimi gül yarasý açýlýyor sessizliðin eþiðinde
rayýndan fýrlamýþ bir tren vagonu gibi saçý baþý daðýnýk satýrlar dökülüyor senden habersiz sayfa aralarýna ölüden farký yok özlesen diyorum biraz da benim gibi sende küle dönsen savrulsan sen t/arafýma
bilmediðin kaç yanýk var senden hatýra incinen savruk ben de olmasi imkansýz diye diye körelmiþ bir duygu sabahý beklerken sözlerinin kahpe yüzünden yük oldu uykusuz geceler eþkiya bir kahýr gibi biçti ömrümü
biliyorum soluksuz okuyorsun bu satýrlarý hissediyorum nefesini haydi gel gel öp gözlerimden yalvarmamsa istediðin yalvarýyorum iþte uzat ellerini hiçsizliðime uzat ellerini uzat sensizliðime
Ayfer Aksoy Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayfer Aksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.