Hiçbir Yere Sığmıyor Bu Acı

Bir çocuk daha doðurdun
Gecenin zifiri karanlýðýndan ey güzel anam!
Prematüre bir can daha ayýrdýn canýndan
Gün görsün, güneþsiz kalmasýn yüzü diye
Iþýk taþýdýn gökyüzünden, yýldýz topladýn kucak kucak
Adam olsun, insan olsun çabasý içinde ömrünü koydun yoluna
Sarýldýn sarýldýn, kenetlendin yüreðinden, yüreðine...

Gözüne nur, kalbine sevda yaðdý her kucakladýðýnda onu
Büyüdünüz; o büyüdü, sen büyüdün
Sevda oldunuz, can verdiniz ruhlarýnýza...

Günler günleri kovaladý, delikanlýn oldu senin
Her dokunuþunda ona, can buldun kendinde
Ve bir gün, varla yok arasý bir hayat kavgasýnda
Bir otobüs duraðýnda, ölüm teslim aldý onu senden!..


Ne diyeyim ben, insanlýðýn kara lekesi canilere
Ne diyeyim ben, sadece iskeletinde
Et ve kemik taþýyan vicdansýzlara
Ne diyeyim ben sevgiden yoksun acýmasýzlara...

Hiçbir yere sýðmýyor bu acý
Ne yapayým, beddua edeyim mi ey güzel anam:

Kan otursun kalplerine
Toprak dökülsün üstlerine
Savrulsun, paramparça olsun bedenleri...
Ne gözleri görsün, ne elleri çalýþsýn, ne ayaklarý yürüsün
Unutsunlar hayýrlý ölümleri
Ýnsanlýktan nasiplenmemiþ vahþi yaratýklar...

Ey güzel anam, gözlerin çok ýslandý
Buluta söyleyim de, bir daha yaðmur yaðdýrmasýn!..


Rukiye Çelik/ANKARA
14 Mart 2016


Bir þiir aðlama duvarý olmamalý; kin, nefret ve öfke içermemeli
Acýyý yansýtmamalý; boylu boyunca sayfaya keder yüklememeli
Ama inanýyorum ki; okuyan her kiþi anlayacak yaþanan acýlardan bundan baþka cümlelerin kurulmayacaðýný ve bunun þiir deðil bir duygu patlamasý olduðunu...

Sosyal Medyada Paylaşın: