K’okun ki s/atýr baþlarýmý sýrtlanýr kadýn,
K’alemi kendi haline býraktým birkaç su damlasý
ve
o boþluk çocukluðum,
k’adýnlýðým
doðurganlýðým ....
Kaðýttan gemi yapýp Haliç’te unutulan bir padiþah gelir, Boðaz’a
elleriyle bir yok oluþ çizdi,
Ýsa’nýn acýsýyla gözlerindeki cennette.
Kirpiklerinin ýslaklýðý amonyakla guslenýr
y’oksun gözlerimde.
Yokluðunun yoksluluðunu yaþatma bana k’adýn.
Büründü, Ýstanbul kara peçesine
kaldýr beni
ve
düþ s’enli düþlerime..
Gümüþ pullarý ser seyrik kokulu gökkubeye
gel K’adýn.
Velhasýl;
Gül’dün/m mü k’adýn.
B’ayým sýn..
avuç içinde sakladýðýn þarabý içmek isterim, çýplaklýðýyla k’adýn.
gordion
13/03/2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.