bağışla bizi

kadýným!
seni alýp saklasam küçücük bir alfabenin içine
adýn incelir, nefesime takýlýr
yakanda kýrmýzý bir karanfil filizlenir...
tahtaya kaldýrsam sonra hayat bilgisinden
“bak bu sokak
iyi gezilir...
bu da gökyüzü
paylaþ onu”

dikenleri iyilikle budanmýþ güllerden
masmavi denizlerden
haziran güneþinden...
bir kelime ansýzýn bölünürken ikiye
yabancý sular mesken tutar daðý taþý
cam gibi parlak bir bozkýr akþamýnda
tutup direklerinden arþý
þöyle bir silkelesem
güneþi, yýldýzý, ayý...
parlayan ne varsa gecede
omuzlarýna döksem
yeni kapýlarý açýlýr eski evlerin
bilirim...
ve ben sevmeyi en baþtan öðrenirim
bir kaysý aðacýnýn kurumuþ dallarýndan
yeni meyveler icat ederek

kadýným!
yavru kuþlar çýðlýk çýðlýða düþer bir yüksekliði
ufacýk kanatlarý açýlmaya yeni yüz tutmuþ
kahkahalarý telaþlý...
yalnýz...
acemi...
ama sen bir kenara býrak yalnýzlýðý
ve baðýþla bizi

kadýným!
yarým býrakýlmýþ bir savaþçý heykeliyim
kaçýp kurtulamam beyaz taþlardan
çekiçten ve murçtan
soluðum,
fýrtýna sonrasý bir kent harabesinde sýkýþýr kalýr
gözlerim kül rengi bulutlarý çaðýrýr
damla damla bir yaðmur
sel açar avuçlarýma,
avuçlarýmda göz yaþlarý
gök gürültüsü renginde
ve yýldýrým yanýklarý

seni bunca güzel yaratan Tanrý’ nýn adýyla
baðýþla bizi
Sosyal Medyada Paylaşın: