Yüzü ay parçasýydý güneþ gibi bir yaný Acep kimin nesiydi bilinmez adý saný Aklýmý baþtan aldý huzur verdi her aný Sever diye gönlüme teselli veriyordum
Elindeki kahveyi yudum yudum içerken Konuþmayý düþündüm lakin daha çok erken Tek baþýna oturmuþ fýrsat bu fýrsat derken Sevdiði var mý diye etrafý tarýyordum
Tanýþmak için yoktu o an hiç bir nedenim Heyecana kapýldým titriyordu bedenim Olur muydu acaba hayat boyu kadýným Daha bilip bilmeden hayaller kuruyordum
Habersizdi halimden pembe düþlere daldým Gözlerinin içinde bir hayli de yol aldým Kurudu dil damaðým suspus olup da kaldým Fýrsat verir mi diye kendime soruyordum
Benim ki olmayacak duaya amin demek Boþa çýkar belli ki etsem de onca emek En iyisi kalbime fazla ödün vermemek Gönlümü dizginleyip aþka gem vuruyordum
Vakit gelmiþti artýk masadan kalkýp gitti Arkasýna bakmadan gözden kaybolup yitti Bu gece de umuda yolculuk faslý bitti Yalnýz geçen ömrümü kadere yoruyordum
Murat Gökçe Karsî 11.03.2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
Kąrsî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.