hiç kazanmadan kaybettin bu aşkı
hiçbir nedeni yoktur bilirsin, bilirsin ve seversin
çoðu zaman sen sevdiðin için acý çekersin
kimse kimsenin yükünün aðýrlýðýný bilmez
en güzel sevgiye sahip olduðundan eminsindir
yüreðin bir þelalenin coþkusuyla akar durur
yüreðin akarken bile çok acý çekersin
canýn öyle bir yanar, öyle bir kanar ki
sanki etinle týrnaðýný birbirinden ayýrýyorlarmýþ gibi
kýrýk bir camýn yüreðine saplanmasýndan farký yoktur bunun
çoðu zaman aynalara küs yaþarsýn
oysa senden güzeli yoktur bu hayatta bilirsin
bilirsin ve bilmemezlikten gelirsin
çünkü yüreðinde yaþayan bir ýrmak vardýr
yataðýna küs, kendisine yüzü dönük
öyle coþkulu, öyle sevda dolusundur
ve bir o kadar da yaralanmýþsýndýr
kendi kendine söz verirsin
ben gidiyorum ve bir daha dönmem diyorsun
bir adým atmadan yakalanýyorsun azgýn sularýna yaðmurun
sýrýlsýklam ýslanýyorsun, aþk ýslanmaktýr diyorsun
yanmaktýr, kül olmaktýr diyorsun
ama hep yanan, hep ýslanan
ve hep küle dönen sen oluyorsun
çýkmaz sokaklarda, karþýna çýkacak bir umut arýyorsun
kendini kaybettiðinden habersizce
aradýðýn aslýnda kendini bulmaktý
kim kimi kaybetmiþ ki bu hayatta
herkes birilerini arýyor
kendini bulmayý hiç denemiyor
yaðmalanmýþ bir þehir gibi
talan edilen bir aþký arýyorsun
onarmak iyileþtirmektir diyorsun
seni çaresizce býrakan bir insaný arýyorsun
seni zor günlerinde terk eden
seni yüreðinden çýkartan bir insaný
seni aðlayarak boðulacak kadar çok sevdiðin bir insaný arýyorsun
suçlamak bir insaný kaybetmektir biliyorsun
sen suçu kendinde ararken, kendini kaybediyorsun
keþke gitmeseydi diyorsun
ve ilk keþke de ölüyorsun
mezarýn soðuk taþ duvarlarýnda
koca dünya sana mezar oluyor
sen yurtsuz bir aþkýn peþinde koþarken
ülkelerce toprak altýnda kalýyordun
yataðýn soðuk ve sessiz
hiç kazanmadan kaybettin bu aþký
ibrahim dalkýlýç
11/03/2016
13:55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.