Serçelere dökülen ekmek kýrýntýlarý gibiyiz. Ayrý yerlerde ayný düþler içindeyiz. Kýrýk dökük gönüllerde yerimiz. Biz garipler birbirimize benzeriz.
Çoðu kez, böðrümüzde kalýr ellerimiz. Yalnýz kendi içimizde yaþar buruk sevincimiz. Her esen rüzgârla kýrýlýr bir yerimiz. Kan ile yoðrulur ekmeðimiz. Bizler bir birimize benzeriz.
Ömrümüz sona ererkendir devletimiz. Son anýmýzda bile son moda deðildir giysilerimiz; Ama o zaman aðayla, paþayla eþitleniriz. Nasip olursa biz de kefenleniriz. Bizler ancak ölürken herkese benzeriz. Ankara, 26.03.2008 Ýbrahim KÝLÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
zakir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.