BEKLEMEK

mevsimlerden kýþ, kar kýzmýþçasýna yaðarken.
seni bulmak maksadýyla, dýþarý çýkýyorum.
etraf eksiksiz ,rüzgar hýrýltýsýyla sallanan dallar.
her þey yerli yerinde bir seni eksik görüyorum.

gözlerimdeki yaþlar boþalýrken hüznüne.
kirpiklerim buz tutuyor. bir türlü silemiyorum.
yanlýzlýk böyle bir þey olmalý diyorum kendime.
sana ihtiyaç duyarken, bir türlü bulamýyorum.

derken;
gözlerim birden o, beyaz karlarda seni görüyor.
görüntün çiziliyor yerlere düþenmiþ beyazlýklarda.
saçlarýn bu sefer aþaðýya doðru taranmýþ.
sakallarýn bir karýþ ,yüzün fazlasýyla kýrýþmýþ.

çok þaþýrdým. ne oldu da bu hallere düþtün?
neden eskisi gibi bakamýyorsun yüzüme.
yoksa býktýn mý benden ne olur söyle.
daha ne kadar bekleyeceðim seni böyle.

neyse sen deðilsin galiba yine hayal görüyorum.
zaten sen hiç uðramadýn seni bekleyene
kýzmýyorum kýzamýyorum artýk sana sevdiðim.
unutma ki ben seni burada hep bekleyeceðim.





Sosyal Medyada Paylaşın: