Anladým ki Hiç birþey benim masalýmdaki kahramanlar gibi deðil. Bahar benim elbisemdeki çiçekler kadar canlý, Bulutlar gri olunca anladým. Kuþlarý özgürken seviyordum. Meðersem bu geçici dünya kafesinden hiç çýkmamýþlardý... Rengarenk gökkuþaðý rengi vardý masalýmda; Mavisi; deniz, gök Yeþili; daðlar, ovalar, ormanlar sülietindeydi... Kahkalarým mimiklerimden taþardý Masalýmda bi sürü kahraman insancýklar vardý... Sonunda üç elma düþecekti . . . Hiç birisi düþmedi... Aybüke
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aybüke KUMTEPE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.