Yaðmur soluksuz hýrpalarken bedenimi
Zeytin karasý gözlerinin dibine düþtüm.
Elmacýk kemiklerinde yüzlerce serçe maviliðinden nasiplenmekte fütursuzca.
Duvardaki tik tak ,sensizliðe secde etmekte yine.
Ýki nefes arasýnda yelkovan yansýtýr, þehr-i Ýstanbul’u
Gökyüzündeki martýlar hüzne bürünürken
Boðaz omuz baþlarýmda.
Gözlerimden inen tuzlu suyum coðrafyanda mülteciliðin ayak izinde.
Tutsaklýðým.
Sarhoþluðum.
Bile bile teslim olmak sana
Tüm zerrem ismailden pay biçmede kendisine.
Gel ve terketme
Aksýn zaman iki dudaðýndaki dar-ý acunumdan.
Benliðim çokta yitirmiþ hüviyetini Ýstiklâl caddesinde....
Nefesin doðuþtur, ölümün tam ortasý
Marmara asiliðini yitirýyor, usulca.
Özledim seni ey yâr......
gordion
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.