dinle;
nihayet
yapýþýyor ellerim,
soyunduðum suskunluðuma.
odamýn
uçlarýndan uçlarýna,
bir çatýþma vaktidir þimdi:
bugün,
doðumundan kalkmýþ bir anneyim
ben.
yüzümde,
sýcacýk sancýlarýmýn aðýrlýðý azýlý.
bugün,
bir anneyim
ben.
gözlerim, içmiþ yaðmurlar
ellerim, tutmuþ topraklar
fersahlar koþmuþ ayaklarým
oysa
yüreðimle
ayný hizzadayým, ben.
sorarým;
sen,
bir çocuðun gözlerinden
izledin mi dünyayý
hiç?
kapýlýp gittin mi koyuna
onunla,
sýmsýký sarýldýðýn korkularýna inat?
tek kurþunla
gördün mü
göklerin titrediðini
yahut
niye’si yok diye bir dilin,
aldandýn mý
sevgiye amade bir kalbi yoktur diye?
oysa benim;
çapraþýk dokunuþlar
resimlerini çizer gözyaþlarýma,
mahmur bir ikindi denizinin.
sualsiz kilitlere hediyedir,
gözlerim..
kalk,
kollarý oynasýn devin;
çiçek olalým zamana.
sen,
bir çocuðun
gözlerinden
izleyedur dünyayý
ben,
doðumundan kalkmýþ
bir anneyim
bugün.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.