Savaþ edebiyatçýlarýnýn
Düþmez kalemine sürgün
Alnýmýza çakýldý kurþun
Ýki çocuðumla öldüm
Ne beni gördüler ne çocuklarý
Ben öldükçe bildim yaþamayý
Çok oldu çýkaralý silahlarý
Ýdam masasýnda yedik yemeðimizi
Boðazýmýza týkadýlar lokmamýzý.
Gönlümden çýkma yasaðý var
Askerleri de ben atadým
Dikkatli olun silahlarý var.
Jarjörlerin üzerine ben aðladým
Ne tutukluk yapar ne de içeriden patlama
Savaþ edebiyatçýlarý uzak durun buradan.
Bir benliðimiz kaldý avuçlarýmýz da.
Uzak tut kalemini,defterlerinde karalama.
Ölüm ne de kolay alýþtý dilinize.
Hele ki sürgün.
Beþ minareye karþý Bitlis’te.
Herkes ölürken köþeler de gizlice.
Ama herkes ölmez.
Orada ölüm var diye.
Allah’ým nedir bu Tanrýcýlýk oyunlarý.
Ört pas etmek hemen,
Yatýrmak pusuya duygularý.
Kalemi dilinden de keskin
Ölüyor her gece ama.
Görmez bir kere
Bir çelenk oldum bende
Koparýldým birer birer
Bu sonlanmayan bir taziye.
Ben kururum sen ýslanýrsýn
Ben eririm sen buz kalýrsýn
Bir garip sevdiðimiz var
Ben gülerim,sen aðlarsýn
Mutlu olamazsýn,yapma
Sen bu dünya da ne arýyorsun
Kapýlar kapanýr suratýna teker teker
Senin yolun deðil burasý
Yabancýsýn.
Ne kavga görmeye dayanýr Bedenin
Ne de silah çekecek kadar Cesaretin
Biri tam olsa bile
Eksik kalýrsýn,eðilirsin
Yapma
Senin dünyan deðil burasý
Bir çocuk olmak istiyorsan eðer.
Ýlk önce yaþlanmalýsýn
Yapma
Sen ölümü görmeden
Ölen
Cehennemi bilmeden yananlardansýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Şimdilerde. Elbette madam. Geceler utansın. İpsiz. Büyük ikilem. Masumiyetsiz. Hoşçakal. Muhteşem yüzyıldım. Beyaz bilyeler Demek ki;