VEFANIN ÖLÜMÜ...

Gönlüm konuþur da ; dillerim susar,
Sevgim yüreðimde lal olur gider...

Baðrýma bastýðým sevgili gözler,
Birer birer yaban ’’el olur gider’’...

Kapýmý çalacak dost eli nerde?
Bir saba rüzgarý yel olur gider...

Hicran daðlarýna sürgün olalý,
Giryan damlalarý yol olur gider...

Hani sevgilerde sönmeyen vefa,
Bir kerecik selam zül olur gider...

Hani bir dost için çektiðin cefa,
Nankör gönüllerde sil olur gider...

Hicran gözyaþýný bastým baðrýma,
Kimi diken ,kimi gül olur gider...

Gönlüme bastýðým körpe fidanlar,
Sinemi oklayan dil olur gider...

Gönülden seversin; engin yürekle,
Bir gün o ’da yaban kul olur gider...

Ey þefkatli vefa uzat elini,
Sevda ateþlerim kül olur gider...

Ben emek veririm; güller misali,
Bir kalemde silen kol olur gider...

Gözlerim yollarda; sevgim hicranda,
Gönül bahçelerim çöl olur gider...

Takatim kalmadý ,gözlerim soldu,
Bedenim ruhumda öl olur gider...

Bir ömür verirsin; büyür fidanlar,
Ruhu yabanlar da döl olur gider...

Ruhun ölmez inan bedenin çürür,
Bir kaç hakiki dost sal olur gider....

Riyakar çehreler aðlamaz sana ,
Rahmanýn rahmeti sel olur gider...

Musa DOÐRUER(Teslimi)
06 Haziran 2015..





Sosyal Medyada Paylaşın: