Ana sen kaburga mýsýn? Sol kemikten olma mýsýn? Gel de bunu konuþalým, Yoksa kalbten parça mýsýn?
Ana! Aslýn kimdir derken, Gönlümüzü çok saptýrdýk. Ýnsan kalbi durur iken, Ýþi kemiðe kaptýrdýk.
Bunu diyen nasýl görmüþ? Bir bildiði de mi varmýþ? Orada mý hazýr durmuþ? Yoksa zanda mý bulunmuþ?
Güzel anam, kadýn anam! Sen ki benim ciðerimsin. Ýstemem! Ciðerle kanmam, Bu alemde herþeyimsin.
Sen kaburga olamazsýn, Bir darbede kýrýlmazsýn. Allah’ým güzel yaratmýþ, Saða sola eðrilmezsin.
Yaradan ’nefsi’ yaratmýþ, Er kendini nefis sanmýþ. Nefisleri þeytan sarmýþ, Anam bundan nasýl olmuþ.
Oturup anlasanýza, Kadýn neymiþ, bulsanýza. Benim bir tek bildiðim var, Olmuþum anamdan, o da
08.03.2016
MEHMET SEMERCÝO(MCÝO)
”Ey Ýnsanlar! Sizi bir tek canlýdan yaratan, ondan eþini vücuda getiren ve o ikisinden birçok erkekler ve kadýnlar üreten Rabbinize karþý gelmekten sakýnýn” (Nisa, 1)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet SEMERCİO. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.