sebepsizce gitmelerde zaman benim deðil çalýnan ömrüm düþlerde isyanýmdýr adýný andýkça bütün kekemeliðim
ben dut aðacýnda cýlýz bir yaprak sen içten içe yüreðimi kemiren ipek böceði hapsetme kendini çelikten güçlü tunçtan týrpan duygudan yoksun salyalarýn ardýna
ille de gölge mi istersin sebepsizce
hangi gölge yeter ki seni himaye etmeye çýnarlar bile boyun eðmek için emrine amadeyken küstahlýðýna say aylantus’un baþ kaldýrýþýný
hadi yaslan gövdesine koca çýnarýn yorgunsun biliyorum bir vakit dinlen biraz soluklan
sana dair dilimden düþürmediðim dualarým var “R…. S….. K…. N…. Y… G…. D….” diye kabul et keyfince sunaklarýmý
öyle bir gölge iþte ne önünden giden ne de arkandan gelen
gölgeye dahi manidar anlamlar yükleyenlerle ben göðüs, göðüse savaþtayým…
Efkan ÖTGÜN Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.