Fýþkýrýp duruyordu bahçedeki fýskiye
Zerreler saçýyordu sevgiyle etrafýna
Yükseliyordu göðe yýldýz tutayým diye
Bir ses geldi incecik baktý yan tarafýna.
Havuzun kenarýnda kýrmýzý rüzgârgülü
Tunçtan kýz heykelinin uzattýðý elinde
Akan sudan ýslanmýþ alnýndaki kâkülü
Damlalar yuva kurmuþ saçlarýnýn telinde.
“Rüzgârgülü ne dersin duyamadým sesimden
Tutmak istedim yýldýz zaten çok yorgun düþtüm
Ödün mü vermeliyim kalan son nefesimden
Yükseldikçe düþmüþtüm buna çok üzülmüþtüm.
Amacým var vazgeçmem rüzgâr savursa beni
Var gücümle uðraþýp iþimi yapacaðým
Dünya üstüme gelse güneþ kavursa beni
Ýnancým var geceden bir yýldýz kapacaðým.
Azimle kavuþulur tutulan her dileðe
Umudu yitirmemek inançlý olmak gerek
Bir gün için çýrpýnýr baksana kelebeðe
Ödülümü alýrým böyle çile çekerek.”
Anlýyorum diyerek rüzgârgülü verdi hak
“Kitapçýda yaþadým okumayý bilmezdim
Tartýþmada yenilmek bu cahile müstahak
Alt ederdim o zaman önünde eðilmezdim.”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM RİCA EDERİM BAYIM YAKARIŞ SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM