Oysa ben... Ben hayat. Küçük ümitler istemiþtim senden Sen kara tülünü sermeden geceye Ve ser-hoþ bir gerçek sunmadan önce...
Yangýnlarýndan boðuldu bu kent Düþsel mutluluklar yazýlýrken bulutlara Kapandý gökyüzü Okuyamadým. Oysa iyi zamanlar ummuþtum senden Sen maviliklere gökyüzü demeyi öðretirken bana ben yeþilin diliyle konuþmuþtum seninle Ýyi bildim seni, yaþanasý atýlan adýmlarda sen... sonra gece Kara bir peçe yüzümde Yalanlarýn çaldýðý aydýnlýk Küçük gülümsemelere gizlenmiþ acýlar…
Hakediliþ koydum adýný acýlarýn Yüksek daðlarýna bakýp gülümsedim Güneþ vurulurken gözlerimde Ve ben aðlarken Soluduðum nefesini dudaklarýma aldým Bilindik notalara dokundu ýslaklýðý Geceler sustu bazen Ben sadece seni konuþtum.
Sevdim seni hayat… Küçük mutluluklarýný sevdim Yaþamayý öðrenemediðim aþký Bulutu bir annenin gözlerinde. Sýradan bir hayali esirgese de gözlerin Bildim Ertelenen mutluk verilecekti Herhangi bir zamanýn bir güz vakti ellerime. Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.