Ýçimden geliyor,
Dýþýmdan geçip gidiyor yalnýzlýk...
Delice,
Gecenin yüzünü týrmalýyor ellerim.
Milyon kere,
Feri sönmüþ yýldýz kayýyor gözlerimdeki denize.
Ve, sormuyor dolunay öpsem geçer mi diye...
Zamanla alýþýrým týrnak diplerime kadar sýzan hüzne.
Kaþýný düðümlesede mutluluk.
Varsýn olsun...
Bende öksüz serçelere sarýlýr
Yetim yüreklere pay ederim varýmý yoðumu
Umutsuzluk yakýþmaz bana.
Son kez,
Usulca ellerimi uzatýyor,
Baþýmý dizlerine býrakýyorum aþkýn.
Ey aþk...
Gel öp þimdi karabasan düþlerimden.
Uyandýr kalbimin heder olan yýllarýný.
Sadece sen geç beklediðim duraktan.
Ve bir demet kýrmýzý gül býrak ardýmdan.
Zira ölüm kadar yaþlý umutlarýmý,
Bilmeden güvensiz bir kalbe emanet etmiþtim.
Sen bana yeni doðmuþ,körpe yarýnlar bahþet...
Musallada kalsýn,
Gözümün yaþýna bakmayan hayal kýrýklýklarým.
Dünü göm,
Yarýn dünya ile barýþsýn küskün yanlarým.
Dilek USTA