SENİ SEVİYORMUYUM

Artýk aldýrmýyorum yokluðuna,
Sabahlara kadar içmiyorum geceleri.
Mektuplarý býraktým masamýn çekmecesinde,
Artýk yazmýyorum.
Bol bol okuyorum bu aralar.
Þimdi Kafkanýn Milanaya mektuplarýný okuyorum,
Aþkýn satýrlarda ki halinin,
Mektuplara nasýl döküldüðünü okuyorum.
Bu günlerde caným hiç bir þey istemiyor,
Sana gel bile diyemiyorum,
Havalar bir yaðýyor bir açýyor,
Hava gri,
Gökyüzünün rengi mavimi bilmiyorum.
Alýþtým galiba yokluðuna,
Ama anýlar hatýralar yakamý býrakmýyor,
Aklýma geliyorsun,
Ne desem hayýr derdin hatýrlýyormusun,
Bu bile beni mutlu ederdi,
Gülerdim.
Öyle iþte,
Ben sana aþýktým,
Biliyorum derdin.
Eski günler ne güzeldi,
Eski yýllar.
Sesin bile eskilerde kaldý.
Oysa sesini duyunca dünyam tersine dönerdi,
Kalbim sýkýþýrdý.
Eskisi kadar seviyormuyum seni,
Özlüyormuyum bilmiyorum.
Aslýnda unutmak istemiyorum,
Saçlarýnda yakaladýðým baharý,
Gözlerinde yakaladýðým sevgiyi,
Gülüþündeki dostluðu.
Bakma sen bana,
Bazen böyle oluyorum.
Sen çýk gel ben gelme desem de,
Hele de bir Nisan günü çýk gel,
Gözüm gönlüm açýlsýn,
Geçenlerde evin önündeki kaldýrýmda bir çiçek gördüm,
Sen diye dokundum yapraklarýna
Sen o çiçek sin diye onu koparmadým,
Her gün yanýndan geçerken gülümsüyordu.
Ve ben ona her gün binlerce öpücük býrakýyordum,
En çok da senin için.___Cengiz Yýlmaz/Þiir Baba/04/03/2016
Sosyal Medyada Paylaşın: