UMUDU KESTİ
Nasýl tarif etsem acýmý Rabbim;
Sað yaným solumdan umudu kesti…
Bir zaman þen þakrak olan gönülde;
Bülbülüm gülümden umudu kesti…
Dost mudur kapýma vurmaya korkan;
Dil ucu hal hatýr sormaya korkan;
Kaðýdýn üstünde durmaya korkan;
Kalemler elimden umudu kesti…
Uymadým mý yýllar yýlý çaðrýna;
Baþ koyarken seve seve baðrýna;
Yarým kalan türkümüzün uðruna;
Mýzrabým telimden umudu kesti…
Diner mi böylesi efkarým artýk;
Damlasýz sahipsiz pýnarým artýk;
Kuruyan koca bir çýnarým artýk;
Çiçekler dalýmdan umudu kesti;
Aynayla küstüler gözlerim fersiz;
Aðlarým zamansýz hep yersiz yersiz;
Müjdeler çaresiz benden habersiz;
Fincanlar falýmdan umudu kesti…
Uzun sürdü kýþ mevsimi yüzümde;
Yansa bile dünya yoktur gözümde;
Mutluluklar can çekiþir sözümde;
Neþ’eler dilimden umudu kesti…
Ali ALTINLI – 05/03/2016
Saat: 23:42
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.