Bir denizden kýyýya kalan yosunlar
Kýyýdan üflüyor borusunu
Bir de ona düþman olanlar.
Çok uzaktan alýyor kokusunu.
Serpilmiþ yeþillikler kayalara
Bu kadar yorgun yosun görmedim hiç.
Su okþuyor koynunu yara yara.
Ben böyle suyu seven yosunu görmedim hiç.
Ýþler yine sarpasarmýþ,
Mahallenin bekçisi bile kayýp,
Bir tek yosunlar yaþamýþ,
Müstakil evin bahçesi gibi,
Aman görmesinler dalýndaki meyveyi.
Burada tutamazsak eðer onu,
Bir sonraki durak denizin dibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Bordo. Zümrüt yeşili. Navajo beyazı. Kahvaltı Kahverengi. Buğday rengi. Vatanca. 11'li hece ölçüsü denemesi. Turuncu. Krem.