Gündüzleri kâbus, geceleri mahpus yaþar yüreðim, Söyle gönül ben bundan sonra kimden ne dileyim, Kor olan ateþimi neyleyimde alevlendireyim, Aldýn götürdün beni benden þaþýrttýn yönümü.
Gövdem aðýr gelir taþýyamaz ayaklar prangalý, Gözler fal taþý gibi sanki oynar harmandalý, O kadar çok yaram var ki her tarafým sargýlý, Kapýldým bir hiçliðe yiyip bitiriyorum ömrümü.
Hiçbir þey zevk vermez oldu elimde, aðzýmda kelepçe, Neden niçin bu kadar çile bulamadým gerekçe, Hayat dün öyleydi þimdide sana rest çekiyorum erkekçe, Ölsem de açmayacaðým artýk kimseye yaralý gönlümü.
Zafer Özcan-(29.02.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
BELALIM532 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.