elisa vakti hiç þiir gömmedim tepetaklaktý koca deniz maviye çalýnmýþtý gökyüzün martýlar yoktu duymadým görmedim sabah ona mý içerlediniz
oysa kale alýnýrdý her sözün bir simitle az þükretmediniz yüzlerce köpük öðle üstü ayaðýmý yokladý hafiften yaðmur sonrasý üþendiniz býraktýnýz yüz üstü
þevkati ellerinde eriten meltemi çok düþünmediniz þiirler bile o ara size küstü
kýzýlýn acelesine gülmedim tepelerin iþine aklým ermiyor usulca kaçarken gündüzün ümitsizdi zaten akþamýnýz bu ara mehtaba çokça sýr veriyor o kayýðý ufka hiç sürmedim neden siz öyle sandýnýz
yakamozu olmuþtu gecenin uzakta üç beþ yýldýz yamalý kara çarþaf seriliyor nasýl da fark etmemiþ hüzün boþunaydý aþka kapýlmanýz eylülü bitap bu seneki güzün rüzgar yapraða bile üþeniyor dr.süreyya burak önder
Sosyal Medyada Paylaşın:
burakönder Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.