bir zamanlar bendeniz
bendeniz bir zamanlar
en sonuncusuydum sýnýfýn
omuz kol mesafesinde
pek bir küçüktüm
tahta kýlýç kemer kýlýfýn
üç boy uzunuydu
rüzgarla haþýr neþir deðildim
kuþ dediðin dururdu kafesinde
babasýnýn kuzusuydu
bir çok arkadaþým
hayaller tutsun tutmasýn
olmadýk yerlerdeydim
kimsenin bilmediði seferde
ötekiler kusura bakmasýn
baþka bir çocuk arzusuydu
kimseciklere söyleyemedim
bir serçe dostumdu bir kar
bir de henüz tanýþtýðým minare
sapanýma ikide bir derdim
sakýn ha hiç birini vurmayýn
güneþte ne malum bir hare
ben kadar þiirler yutar
hayranlýðým
bir çok ki beyaz tanelere
gökyüzünden melekler inerdi
dizlerimin yarasýna
aðlamaklýðým tutar
tek tek öpünce geçerdi
bir avuç masum duasýna
sakýn ha sýkýlýrým sanmayýn
beceremediðim oyunlar
zýp zýp zýplamalar hevesinde
hiç olmadý ki ruhum
bir karýþýma sýðan topraðýn
ve ezanlarýn her nefesinde
bir gün çýkýp yetiþince o tohum
acele ederdim Allahý görmekte
umrumda deðil inanan inansýn
koþup dururdum her seferinde
sokaðýn uslu çocuðuydum
sonuçta ufacýk bir insansýn
aslýnda ne kumru ne kuðuydum
artýk kulaðýmda yankýlanmasýn
neyse o manavlýk þu ahretlik te
hiç uçmadým hiç süzülmedim
yeter ki tasalanmasýn
boynum kimseye bükülüp te
oyuncak uçaða hiç üzülmedim
arsýzlýk dediðiniz yabancýydý
kimse kusura bakmasýn
parasý olsa babam almaz mýydý
dr.süreyya burak önder
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.