Ýçinde her türden hikayeler barýndýran,
Bilinmezlik kapýsýnýn anahtarýdýr hayat...
Ve; Belkide,
Ömrümün bel kemiði tek korkusudur
Gizemli odalarýnda dolaþmak...
En çok !...
Annemin emek verdiði yýllarýn
Yýrtýlmýþ roman sayfalarýna düþer gözyaþlarým...
Teskin edemez beni,
Tavan arasý çeyiz sandýðýnda sakladýðý gelinlik.
Ne kadar da özenle bohçalamýþ oysa...
Arada gizlice baktýðý bu kýrýk beyaz elbiseyi.
Kim bilir...
Belki de mutlu olduðu günün,
Telli duvaklý tek anýsýdýr o tafta saflýk...
Acaba onun içinmiydi !...
Geç saatlere kadar kumaþlarla haþýr neþir oynamasý.
Bazende elektrikler kesildiðinde
Gaz lambasýnýn sýska ýþýðýyla
Ýðneyle kuyu kazan terzi olmasý...
Ah anne ...
Meziyetine hayran olduðum o pamuk ellerin
Þimdi ne kadar titrek
Ve kýraç topraklar gibi can suyu çekilmiþ...
Korkuyorum yüzüne her baktýðýmda,
Tekleyen kalbinin alarm sesinden...
Bir zamanlar soluksuz týrmandýðýn bayýrlarý
Beþ adýmda bir molayla desteklemenden
O zaman ölmek,
Nefesimi vermek geliyor ciðerlerine...
Sakýn anne sakýn !...
Tanrý katý için acele etme.
Bariyerlerine dokunma hayatýn.
Sevme artýk beyaz kumaþý.
Gençliðini sever,
Ölümü özler gibi...
Dilek USTA