Kahve yalnýzlýktýr aslýnda
Herkesle içilmez
Hadi durma, geç otur karþýma
Susma öyle bir þeyler söyle
Yalnýzlýðýmý bozduðuma deðsin
Öyle bir þey söyle ki
Kahve tadýnda olsun
Kýrk yýl hatýrýmda kalsýn
Yýllar geçse de s/özün unutulmasýn
Zaman geçtikçe demlensin
Sýmsýký baðlasýn bizi
Kahve telvesi kývamýnda olsun...
Kimler geldi kimler geçti hayatýmýzdan
Kimleri sevmedik ki ölesiye
Kimleri silmedik ki
Bir selamýn hatýrýný sayar vefakâr dost
Kimileri ne hatýr dinler
Ne de gönül olmuþlar hepsi de riyakar
Ben hancýysam
Fanide beni yok sayan/lar/ý ben bakide “hiç” sayarým...
Yokluðun yüreðimde kor ateþ
Varlýðýn gönül tarlama düþen saðanak yaðmur
Ve o yaðmurda aðlayan yine bir ben...
Sana günaydýn demek yaþama sevincimdi
Elimden aldýn yarým býraktýn
Balkonda yalnýz içtiðim kahvenin tadý da kederli
Telvesine yürek acýlarým karýþýr…
Hadi durma, geç otur karþýma
Konuþ benimle
Yalnýzlýðýmý bozduðuma deðsin
Bir fincan kahve ile neþemizi bulalým
Kahkahalarýmýz köpüklerin üzerinde yüzsün…
Muhabbetimiz kahve tadýnda olsun
Mustafa KARAAHMETOÐLU
27.02.2016