çocukluðumu bana verin bu gün geri kalan bütün ömrüm sizin olsun
düþlerimdeki hiç bir duvar yýkýlmaz biliyorum
bahar geldi henüz can bulan uçurtmalarý düþündüm uyanan aðaçlarý düþledim büyüyen bütün çocuklarý çocukluðumu geçirdim göz þehrimden ve muhayyilem korkunç sustu göçüp gittim kendimden vakit bir akþam üstü
henüz çocuktum bayýlýrdým uzun vadilerde gözlerimi benden çalan o revnak zamanlarla oynaþmaya en çokta rüzgar saçlarýmdan yakalayýp yüzümü öptüðünde mutlu olurdum bütün çocuklar gibi bir nefes kadar özgürdüm
yaný baþýmdaydý bilirdim ben yine en çok annemi düþlerdim dahasý kendimi özlerdim börtü böcek sevinirdim avuçlarýmý izlerdim sonra pembe pamuk þekerim renginde babam dolardý aðzýma
gözlerimi hala kýrpýþtýrýyorum yine sýrf o günden kalma diye ve üzülünce uçurtmasýný sonsuz maviler içinde kaybetmiþ ip gibi kapatýyorum kýsa bir süre gözlerimi ve açýnca tekrar görüyorum ki
yaþam dediðin bir sobe gibi
my
(.hep geç kalýyorum bu seçki olunca.ve þiiri güne taþýyan çok deðerli seçki kurulu ve uðrayýp okuyan yorum yapan yapmayan her kese en kalbi samimiyetimle þükran sunuyorum.sevgiler hepinize.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.