sen yokken kýþ yaðdý yüreðime lapa lapa kar oldu hüzünlerim çaresizliði kucakladým yalnýzlýkla arkadaþ oldum sen yerine
sen yokken umudumun nefesi tükendi sensizliðe açýlýyor her sabah pencereler gökkuþaðýnýn renkleri ayný güneþ karanlýða yenildi
sen yokken olmakla olmamak ayný dizde derman yok yürekten fer çekildi sokak lambalarý zifiri yayýyor gönlüme
sen yokken kimsesizliðe sarýlýp yattým öptüm yanaðýndan ayrýlýðýn ellerimi uzattým boþluða belki tutarsýn diye kaldým yine böyle tek baþýma Sosyal Medyada Paylaşın:
HALİL ZENCİROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.