Dilimin ucunda boðulmuþ kelimeleri demliyorum
acýlarýn gergeflediði bir gecede.
içi geçmiþ rüyalarým uyandýrýyor
gögsümde uyumuþ nefesini.
gözlerinin aydýnlýðýný asýyorum
kayýp karanlýklarýn askýlarýna.
uykusuz gülüþünle sarýyorum
yazgýsýz yüreðimin yaralarýný.
Soruyorum !
Sorguluyorum !
Ben kimi sevmiþtim ?
Sen kimi beklemiþtin ?
Gözyaþlarýmý saklamak için
sýðýnýrken kapý ardýndaki o aynanýn kudretsiz sinesine
hiç mi sýzlamadý canýn ?
hiç mi kanamadý iç güveysi yangýnlarýn ?
Ellerimdeki titreyen çayýn buðusunda
keserken damarlarýmda senin için atan umutlarýmý
hiç mi acýmadýn ?
kalbimde imkansýzlýðýn büyürken
Hiç mi sýðamadýn bir cümlelik hayal ime.
Bilmiyordun !
Gelmiyordun !
Birbirine kenetli kirpiklerim arasýndan geri dönüþsüz süzüldüðünü
ölüyordun sustukça bir yaraya,
sesizliðinle göçüyordun bir suskuya
kanatýrken dudaklarýmda perdesiz öyküsüzlüðümü
gözlerimin yetmezliðinde yitip gidiyordun.
Sen bu deðildin !
içimden taþacak kadar severken
oluk oluk eriyen gözlerimden.
ben bu kadar sensiz deðildim !
-’kabus bu gördüðün’ de bana
biz deðildik deðil mi bu ?
iki bedende tek yürek olamayan
Aðlayarak anlýyordum !
Susarak yara alýyordum senden !
Gözlerin ,
faili meçhul bir intihar oluyordu acýnýn mapusluðunda
gardiyaný belli
mahkumu aðýr yaralý....
elysa