YALNIZLIK
Susuz çöllerde büyüyen,
Yapayalnýz bir aðaçtým ben.
Ne bir sulayaným,
Ne derdimi anlayaným,
Ne de yaramý saraným vardý,
Yanýmda bir yerde.
Kara kuru bir þeydim, büyüdüm
Sevilmeden yüreðimden.
Çiçeklerim, güneþe dönemeden
Meyve veremeden,
Toprakla seviþemeden,
Köklerimi bir yere salamadan,
Vatanýmý bulamadan,
Yok, oldum ben.
Koca çýnarlara özenirdim ben,
Gölgesi bile yeterdi insanlara.
Arkadaþlarý vardý
Gövdesinde âþýklarýn adlarý
Yürekleri gökyüzüyle sarmaþ dolaþ.
Papatyalara özenirdim ben;
Bembeyaz gelinlik giymiþ
Güzeller güzeli gelinlere,
Benzerdi suretleri.
Âþýklar yaný baþýnda,
Sevdiklerine taç yaparlar
Bilmiyormuþ gibi papatyalara sorarlar
Yeniden seviyor yeniden sevmiyor.
En çok sarmaþýklara özenirdim ben;
Nasýl bir aþktý onlarýn ki,
Hayranlýkla izlerdim,
Tutunduðu aðacýn neþesini.
Öyle bir sarýp sarmalardý ki
Aþýðýnýn bedenini
Öldürsen, yaksan, yýksan
Çýkaramazdýn onu oradan.
Benimkisi yalnýz bir aðacýn hikâyesi
Ne bana tutunan,
Deli bir sarmaþýðým oldu bedbaht hayatýmda.
Ne sarmaþýklarýn,
Âþýklarý gibi âþýklar,
Ne de gölgemde dinlenecek bir insan.
Yalnýz doðdum, yalnýz büyüdüm
Ne de yalnýzlýðýmý paylaþacak
Birini bulamadan öldüm.
Gülþah ERCÝYAS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.