Iþýklarýn karþýsýnda dahi, Gölgesiz, Karanlýk, Yýllardýr dinlediðimiz; Bir hayat þarkýsýysa, Daha gelmesin peþimizden, Kulaklarýmýzý kesip atalým, Kimse dinlemesin kimseyi, Issýzca, Dolanýp dursun kafamýzda, Kendi þarkýmýz. Ve yine düþüncesiz, Yarýna kalkmak için yatalým. Günlerden Perþembe miydi? Cuma, Cumartesi, Þu köþede umut mu satarlar, Bilmem! Bilmem iþte, ne kadar gerçek, Ne kadar safsatalar, Ertesi günler, Ertesinde haftalar, hatalar, Tabuta çakýlý uyandý, Baþka bir diyarda, Yarýna kalkmak için yatanlar. Bir sonraki ay, Bir ertesi daha, Ardýnda getirdiði bir sürü yýl, Topraða kök salmýþ, Rüzgârý da kader bilmiþ, Kendini de ot sanýp; Yarýnlara salýnan insan: Artýk usan, Artýk yýl!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.