Ömür Vardiyası

isimsiz bir çiçeði ezdi sabah
kapýnýn aðzýnda hayat kaygýsý
sokaklar adýmlarýma yorumsuz
hasta çocuk sesleri içerlerde
gökyüzü ruhumda gri bir leke
sarýndýðým evler ýsýtmýyor içimi...

karný aç odalara elden teslim
ikili oynuyor tanrýya yalnýzlýðým
gecikmiþ bir anýmsamayla üstü örtük
göz açtýrmýyor hiçbir yalnýzlýða
akþam kuþlarýnýn þapþal telaþýný unutmuþ göðsüm
ilk ekmeðe hevesli gölgeleri iç etmiþim
çocuðumun saçlarýnda hayat mahmuru
dipsiz özlemlerle aþýk atmýþým
baþýna buyruk bulutlardan seke seke
büründüðüm rüyalar ayýltmýyor içimi...

ellerimde yokluðunun kiri
gözlerimde yumadan
dalmýyorum uykumda tozunu almaya uzaklarýn
bütün acýlarým bir iþçi sesi kadar ikirciksiz duru
daracýk caddelerde kadýnlar ölümüne öyküsüz
arzularý en küçük mutluluða hazýr
bir selama muhtaç adamlar köþelerde
yarýnki muhtaçlýklarýna razý adýmlarla
ölümüne öyküsüzler onlar da...
aðlarsam bebeleri uyanýr mý
yeni badana kokulu mahallemin
boyu çiçeðe yetmiþ kýz
vakitsiz açar mý gözlerini sýzýya
barýndýðým dünyalar arýtmýyor mu içimi...

vardiya usulü seviyoruz ya gülüþünü
evler gözlerine mil çekilmiþ gibi
düþüp bayýlýr gibi olunca
kalbimin atýþýný saymaya baþlýyorum
gün doðuþuna yakýn sana yaþadýðýmý
zamana yeniden ilan edenedek...
ardýnsýra evler giriþ kapýlarýný açacaklar
tüm sesler seni tonlayýnca
ben yine
kalbimin atýþýný sayacaðým ana hazýrlayacaðým
kalbimin atýþýný...
yaþamaya yüksünmeyi bilmiyor bir de düþüncem
eski giysiler kanaatkar katýklarla
seni düþünmeye yetiriyorum ömrümü...
yetindiðim sorular yanýltýyor mu içimi...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: