yüzünü yüzüme döndüðünden beri gözlerimi içiyor her rüzgar üþüyen buseler gibi dudak kývrýmlarýmda buruþur sözler bir ayrýlýk ayazý ki bu þehir gibi düþlerim yanar küskünüm sana dön/me geri ki üzgünüm deðil ki
ellerim kýrýk bir oyuncak rengi sevmiyorum artýk parmaklarýmý sev(m)iyorum ki seni
adým baþý hep oyun sesi üstüme yansýyan gölgen tam cinnet rengi izlerini taþýyan her mavi sana y/iten yollar hep sen di gibi býktým ki
tersinden uyanmýþ gözler gibi ateþ kirpikler kýrýk dökük günler yönsüz bu h/iç yollar aklý bozuk þerler hep sana koþmaktalar
silmeli diyorum gibi sökmeli yüzünü göklerden bu mavi dili sen kokan her þiir terk etmeli bu þehri
susmalý þimdi sesin yüzü yýrtýldý bu þehrin güvercinler aðlarken yuvasýnda t/aþkýn içimin ürkekliðine gömül melisin gibi
üþüdüm deðil ki geri ver ellerimi öldür bu þehri oyun bitti
sen hep gibi ben h/içti
sev(me)dim gibi
say ki
...
my
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.