- 791 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Yalnızlığın Kanat sesleri 7
Yağmuru ıslanmak sananlara bakacak gözlerin çocuğum, belki de duvarlarına çiviler çakacaklar şömineli evinin. Ama inan çocuk, tablodaki silüeti anlamayacaklar ve toprak kokmayacaklar.
Sen de naftalinle yaşadıklarımızı. Kokusunu bile zaman sonra arayacaksın anıların. Unutmak isteyeceğin yaşanmışlıkların da olacak çocuğum. Onurun zedelenecek, şifrelemiştir umarım herhangi bir protein, ben sevgimizi onurluca sentezlemiştim.
Şarkılar tesbih ediyor anılarımızı, zihnim bir peygamberin edasıyla anlatıyor seni sevmek dinini. Ne kadar sevse de ruhum varlığını, onurum inkar ediyor seni. Sonum ateş, sonum cehennem, sonum sen.
Zaman sanığı olsun işlediğin cinayetin ve Nietzsche şahidimiz, sen ruhumu yok ettin, sevemiyorum kimseyi çocuk.
Keşke tek engel uzun ve uzak notalar olsaydı ya da yalnızlığın senfonisi kulaklarımızda . Gururum bakışlarımı anılara zımbaladı dersimi aldım ben çocuk. Ama sen yakından bakıyorsun insanlara, bir düşün çocuk gerçekten yollar mı uzak yoksa şarkılarımız mı?
Sana yaşattıklarımı kimse yaşatamayacak. Hiç bir şarkı ve vücut dans ettiğimiz gibi nefissiz dokunamayacak bedenlerimize. Maddenin ötesine de geçemeyecek hiç kimse, hiç kimse ruhunu aralamak istemeyecek, bacaklarını kapalı tut çocuk!
Emin ol çocuk, kimse sana şarkıda çalmayacak, şiir de yazmayacak, hani sen mana diyordun ya aptal çocuk, kimse sana mananın derinlerinde değer biçemeyecek.
Leş kokan nefislerin tarlalarında, tensel bir zevk olacaksın.
Kimse tekrar doğayı sevmeyecek ya da kitapları ve hiç kimse bir nihilistin özgürlüğüne saygılı davranamayacak. İnancını sorgulayacaklar çocuk, giyimini, düşüncelerini ...
Anla çocuk, nadasa bırakıldı sevmeler.
Zaman, kavramını yok etti anılarımızda. Kalemimle sayfamın ayrılması mı lazım? Acı çekerler diye değil onları hep bir arada tutma sebebim, birileri görür de Kalem ile Kağıt ayrılmışlar demesinler diye. Anla çocuk! Çölde yeşermiyor başı dik başaklar.
Eşşek değilsin ya çocuk anlamışsındır değerimi. Gerçi eşşekler dayanıklığın simgesidir insanların dünyasında, sen de dayanacaksın ayrılıklara ve acılarına. Ne kadar eşşek olsan da anlamışsındır, bir bedel ödeyeceksin. Sevgine vurulacak her kırbacı topla ve bir vazoda sakla çocuk. Altın papatyalar da sundum sana ama eşşek yine eşşekti çocuk.
Anlaki çocuk, başımı eğip gidişim umutsuzluğumdan değildi, ruhumdaki başağın asil duruşuydu sadece.
İşte böyle buyurdu zerdüş.
Timur KOHEN