CELLAD YALNIZLIĞIN BOYNUNU VURSUN

• 5 Mart 2010 Cuma 19:30:01

Güneşin doğuşuyla başlarsın güne.Aslında bu senin için günün kararması demektir.Hani yalnızlık senin için güvenilir dost olmuşturya,güneşte o derecede düşmanın olmuşttur.Gündüzün kargaşası sana olan savaş ilanı gibi gelir.Geceleri askırliğini yapan yıldızlarla savunursun kendini.Denizin o ihtiraslı kokusu vurur sahile.Bu senin için bir aşinalıkmış gibi gelir.Zihninde çarpışan düşüncelerle uğraşırsın.Sonra kalbine giren bir sancıyla kıvranırsın.Duyguların seni etkisi altına almaya başlar.İhtiras senin celladın olur.Gözlerin başka bir anlamla bakar etrafa.Bu bakış bülüyülü bir gözde doğan ve bir yıldız gibi kayan anlamlı göz yaşlarını anlatıyor.Yürürken sarsılman kesilir,hatta koşmaya başlarsın.Her adımını farklı hislerle atarsın.Geceleri nereye bakarsan bak gözlerin hep o unutulmaz resmi getirir önüne.Ellerini farklı bir anlam barındırarak kavuşturursun.Su içişin bile boğazında farklı bir haz bırakır.Sanki tüm organların büyük bir tutkuyla çalışır.Sonunda aşık olduğunu anlarsın.Fakat bu gerçek seni ilk önce sevindirsede sonradan acılarının arttığını görürsün.Sıkışan kalbin ruhunu iyice hapseder.Damarlarına karışmış olan o zehir,seni etkisi altına çoktan almıştır.Damarlarından geçen kan sanki büyük bir alevle tüm vücuduna yayılıyor.Kurtulmak istersin.Fakat bu pençe seni öyle bir yakalamıştırki,başka bir pençenin gelipte seni kurtarması gerekmektedirBu pençenin gelmesini beklerken iyice kendinden geçersin.Zamana teslim edersin kendini.Ne zaman kurtulursun bilinmez.Belkide bu yara hiç kapanmayacak.Fakat bu acı seni sevdiğine daha fazla yaklaştırır.Cellad yalnızlığın boynunu vurmuştur artık.