YALNIZLIKBuruk bir acıdır içimde büyüyen Nereye el uzatsam boş kalır avuçlarım Gökyüzünü sarmış kapkara bulutlar Sisli hayaller dolmuş odama Ey yalnızlık odam seni bekliyor Yüreğimde tatlı sızıyı ateşleyen kadın Düşman bırakma beni sabahın aydınlığına Alev tutmuş yalnızlığım ağlıyor Ey kalbime ansızın düşen kadın Kör karanlıkta umutla bekledinmi hiç Göğüs kafesin dar geldimi yüreğine Sen renkli ışıklar altında vals ederken Bu yürek seni bekledi mavi düşlerde Uykusuzluktan göz kapakların ağırlaşıp Uzandığın yerde öylece uyudunmu Üşüyorum bu şehirde yorgunum Sensiz umutlarımı soğuk kaplıyor Güneş açmıyor Sen gelmezsen bu oda soğuk Düşlerim tebessümlerini arıyor İçimde ki alevler tenimi yakıyor Seni bekliyorum İstanbulun yedi tepesinin birinde Seni soruyorum yalnızlıklar zindanına Uüradığım çay bahçelerine Sahillere,kıyıyı tokatlayan azgın dalgalara Sensizlik cehenneminde Öyle yorgun ki yüreğim Şakaklarımda dökülür hasretine Yürü be yalnızlık git Düşlerime dokunmadan git Gözyaşların armağan olsun gittiğin yollara Kör kuyulara gir ve hiç çıkma Düş gör rüya gör Yeter ki beni anla yalnızlık Szgn |