VEDA
Giderken utandım dur! diyemedim
Sonsuz bir acıyla yandı yüreğim. Bir veda sözcüğü bile etmedin O an kalbim hemen dursun istedim. Dillerim tutuldu söyleyemedim Bu ayrılık bilmem nedendir diye. Kırmızı güllerden bir demet yapıp Kanayan kalbimdir al! diyemedim Belirsiz bir gölge kaldı ardında Ben hep onun varlığıyla avundum. Ne var ne yok ona döktüm içimi Ak pak umudumdu kara bahtımda. |
Emeğine
Sağlık
Saygılarımla...