YOKLUĞUNYokluğun zehir gibi Gün gün eritiyor beni İçimi sarmalıyor bir sarmaşık misali Öldürmüyor süründürüyorsun beni... Yine de bekliyorum seni. Ya gelir de yaralarıma melhem olursun diye, Kendi kendime kanayan yarama derman bekliyorum işte... Özlüyorum seni... Bi gelsen bi görsen halimi... Sen bile kızarsın lanet edersin kendine. Bu kadar eziyet çektirmeye ne hakkım var ki diye...? Hiç çıkaramadım seni içimden,hiç unutamadım. Yokluğun bile bana güç verdi senelerce. Ya gelirse düşüncesi ayakta tuttu beni senelerce... Nefrete dönüşmedi hiç bu bekleyiş Koskocaman bir umut oldun içimde Yani beni hayata bağladın yokluğunda bile..... |