Kış Ayaklarımızda
Kış ayaklarımızda
At, gövdesini kaçırır rüzgârdan Tomurcuk erteler kendini birkaç mevsim Bir ışık aranır denizaltına Karanlık dalgalara yön bulmak için At, yelesini salar kış boşluğuna İnsan deri hazırlar kış boşluğuna Dişler sancır ilk ayazla - geçmiş sancılarıyla - Yürümek beşere göre olmaz artık Olmazlar çokluğu da başlar At, son çölünü geçmekte şimdi İnsanın geçemediği çölden Bir mecnun edasıyla Mecnun olamaz oysa Kış gözlerimizi delmekte Ezanla düşen çiğlerle En son düşecek yaprak düşmekte Son selam bulut ötesine Selam, bir büyük bir küçük resme Bir büyük selam o büyük kudrete Kış ayaklarımızda |Özgür Özdemir |